در مورد ناسزا گفتن فرزندتان در جمع ،نکته کلیدی این است که او را به خاطر رفتارش جلوی دیگران مورد سرزنش قرار ندهید تا احساس شرمندگی و تحقیر شدن نکند.
در این مواقع بهتر است او را به کناری برده و خیلی جدی به او تذکر بدهید که این طرز صحبت کردن اصلا شایسته ی جمع نیست و نباید تکرار شود .همچنین می توانید به فرزندتان یاد بدهید که از کسی که در جمع به او فحش داده ،معذرت خواهی کند.حتی شاید لازم باشد قبل از مهمانی هم از روش های تشویقی استفاده کرده و به فرزندتان گوشزد کنید که از این الفاظ استفاده نکند .
البته توجه داشته باشید که روش های تشویقی باید تاحد امکان کلامی و غیر مادی باشد ،تا فرزندتان شرطی نشود.به عنوان مثال یک لبخند محبت آمیز یا آفرین گفتن و نهایتا دادن جایزه مختصری به فرزندتان کافی است .در نهایت در صورتی که فرزندتان به این روش توجه نداشت و رفتار خود را تکرار کرد ،به همراه او محیط را ترک کنید .
1- پذيراي اين موقعيت باشيد
فراموش نكنيد كه فرزند شما كار غير طبيعي انجام نداده است. آشنايي با جنس مخالف يكي از اتفاقات عادي و رايج در دوران نوجواني و بلوغ است پس اين مساله را براي خود يادآوري و هضم كرده و تصور نكنيد فرزند شما يك منحرف اخلاقي است ! تعريف انحراف اخلاقي بسيار متفاوت است حتي در جوامع سنتي يا داراي باورهاي مذهبي سخت گيرانه !
2- از صحبت در اين رابطه استقبال كنيد
لازم نيست به فرزند خود بفهمانيد كه متوجه شكل گيري چنين رابطه اي شده ايد. به خواست وي احترام بگذاريد اگر مايل نيست شما را از اين رابطه مطلع كنيد شما هم نبايد سعي كنيد به وي بفهمانيد كه خيلي باهوش هستيد و مچ وي را گرفته ايد ! اما اگر او تمايل به صحبت با شما در اين زمينه داشت از صحبت در اين رابطه استقبال كنيد . هرگز در اين مكالمه سعي نكنيد خود را والدي باهوش ، با تجربه يا آموزگاري مجرب نشان دهيد. براي وي يك دوست صميمي باشيد. حرفهايش را بشنويد و صادق باشيد . مطمئن باشيد به اين ترتيب خواهيد توانست اطلاعات مفيدي درباره چگونگي اين رابطه به دست آوريد.
خدمت شما مادر گرامی عرض کنم زیر 7سال ما آموزش رسمی نداریم ونباید به کودک فشار بیارید چون باعث میشه دچار استرس واضطراب بشه واین خود زمینه ساز مشکلات در ورود به مدرسه خواهد شد..
پس بهتره آموزش بصورت بازی باشه تاکودک خسته نشه و از درس هم زده نشود در زمان مقررش که باید آموزش رسمی ببیند..
عدم توجه وتمرکز زمانی مشخص میشه که کودک به مدرسه رفته ومعلم بشماگزارش میده که هنگام تدریس دانش آموز حواسش جمع نیست وسرکلاس همکلاسی های خودرا آزار میده یاحواسشون وپرت میکنه، فراموشکار هست، چیزی وکه یاد میگیره زود فراموش میکنه، وسایلهای خودراگم میکند…. دراینصورت باید پیگیری کنید وحتمابایک مشاور و روانشناس مشورت کنید..
واکنش پرخاشگرانه نشان ندهید:
مهم ترین توصیه این است، اگر یاد نگیرید خونسردی خود را حفظ کنید، کودک همیشه هشدار شما را در حافظه اش می سپارد . او می تواند با بی دقتی از درخت بالا برود، از تپه های بالا غلت بزند و یا به سرعت دوچرخه سواری کند اما رفتار شما که پر از وحشت است او را بدتر می ترساند، اعتماد به نفسش را از بین خواهد برد و به سقوط بزرگی که از آن می ترسید منجر خواهد شد .
وقتی کودکی زانوی خود را روی آسفالت می کشد صورت وحشت زده شما فورا به او خواهد گفت خطرناک و بنابراین دردناک است. این بدان معنا نیست که رد این شرایط لبخند بزنید بلکه به یادداشته باشید که لبخند نزنید و شعار ندهید که نشان دهید همه چیز خوب است حتی یک کودک هم سخن دروغ را متوجه می شود ؛ در عوض سعی کنید هیجان را نشان ندهید، حتی اگر درون شما بشکند. به سرعت به کودک نزدیک شوید و چند جمله آرامش بخش بگویید واو را در آغوش بگیرید. در آغوش پدر و مادر، او بلافاصله احساس امنیت می کند.
حساسیت را کم کنید
افتادن یا دیگر شرایط ناخوشایند ، بسیار ترسناک است و ترس بیشتر باعث افزایش درد می شود . اما اگر به چنین چیزهایی عادت کنید دیگر خیلی وحشتناک به نظر نخواهند رسید.
مسئله اصلی در مورد کودکان خجالتی عدم انعطافپذیری آنها و مساله آنها دربرقراری ارتباط است. این کودکان حتی در ابتدا هنگام ورود به جمعهای خانوادگی هم مشکل دارند و ورودشان به محیطهایی مثل مهدکودک و مدرسه هم سخت است و گاهی حتی تا ۳ ماه طول میکشد تا با محیط جدید کنار بیایند. توصیه اصلی به مادر و مربیان آموزش برقراری ارتباط درست به کودک است. اگر کودک در محیط مهد و مدرسه، مربی خوشرو و خوشخلقی داشته باشد که روی رابطه با کودک کار کند یخ این کودکان زودتر آب شده و سریع و بهتر ارتباط برقرار میکنند.
در مورد تو سری خور بودن هم باید بگویم به خودی خود کودکان دیرجوش مشکلدار نیستند اما چون جسارت کمی دارند از حق خود دفاع نمیکنند. مثلا در مدرسه توانایی نه گفتن به همکلاسی همسن خود را ندارند و گاهی خوراکی و پولشان توسط دیگران برداشته میشود و اعتراضی نمیکنند. حتی این کودکان برای آنکه دوستی داشته باشند حاضرند پول یا مواد خوراکیشان را باج دهند. به واسطه آموزش مهارتهای اجتماعی که شامل آموزش جسارتورزی، افزایش اعتمادبهنفس و مهارتهای ارتباطی است میتوانیم به کودک کم رو کمک کنیم ارتباط موثر و بهتری با همسالان خود برقرار کنند.
باید اعتماد به نفس این کودکان را تقویت کنیم. غیر از مهارتهای اجتماعی- ارتباطی باید توانمندیهای این کودکان را هم ارتقا ببخشیم چون کودکان دیرجوش از ورود به هر رقابتی اجتناب میکنند. رقابتپذیر نیستند و اگر وارد کلاسهایی شوند که در انتها باید مورد ارزیابی قرار بگیرند معمولا کلاسها را ادامه نمیدهند و از حضور در محیطهایی که مورد قضاوت قرار میگیرند اجتناب میکنند. ثبتنام در کلاسهای مختلف با توجه به علایق کودک و تشویق متناسب با پیشرفت کودک لازم است و به افزایش اعتمادبهنفس او کمک میکند.