تعارضات زناشویی-مرکز مشاوره شمیم رودسر-Shamimadvice.com

تعارضات زناشویی

اگرچه همه همسران اختلاف و تعارض را در زندگی زناشویی خود تجربه می کنند، همه به یک شکل به آن پاسخ نمی دهند. دو سبک شایع واکنش به تعارضات زناشویی سبک «تعیب» و «کناره گیری» است. همه ی همسران ممکن است گاهی از این سبک ها استفاده کنند اما اگر این مورد تبدیل به شیوه ای معمول برای واکنش به اختلاف هایشان شود، احتمال حل سازنده ی تعارضات را کاهش می دهد و به رابطه ی زناشویی صدمه می زند. در ادامه به بررسی این دو سبک خواهیم پرداخت.

1.تعقیب کردن

آیا بیشتر می خواهید به سرعت با مسائل مقابله و آن را حل کنید؟ آیا نمی توانید به طور موقت مشکلی که ذهن شما را به خود مشغول کرده است کنار بگذارید؛ حتی وقتی که همسرتان علاقه ای  به صحبت درباره ی آن ندارد؟ اگر چنین است از روش غیر مؤثری برای حل تعارض همسرتان استفاده می کنید.

2.کناره گیری

آیا هدف اصلی شما حفظ صلح و صفا به هر قیمتی است؟ آیا به طور معمول همه ی مسائل را بی اهمیت می بینید که ارزش بحث  کردن را ندارد؟ اگر چنین است از سبک کناره گیری استفاده می کنید و هدف اصلی شما اجتناب از تعارض است.

در زندگی زناشویی علاوه بر این که سبک واکنش هر زوج بر نحوه ی مقابله با تعارض اثر می­گذارد ترکیب خاص سبک ها نیز این فرایند را متأثر می سازد. از ترکیب این دو سبک، سه سبک ترکیبی واکنش به تعارض به وجود می آید:

1.سبک تعقیب –تعقیب

اگر هر دو زوج تعقیب کننده باشند ارتباط مانند مخزن بخاری می شود که آماده ی انفجار است. چنین افرادی به طور معمول فقط صحبت می کنند و شنوندگان خوبی نیستند. بنابراین می توان پیش بینی کرد چنین گفت و گویی که شامل دو گوینده است و شنونده ای ندارد، چه طور پیش می رود! ویژگی چنین ارتباطی الگوی حمله و ضد حمله است.

2.کناره گیر-کناره گیر

وقتی الگوی متعارف واکنش هر دو زوج به تعارض، کناره گیری باشد، با ارتباطی نزدیک و صمیمانه مواجه نخواهیم شد. کم وبیش در همه ی موارد، با وجو دارد، با وجود آرامشی ظاهری، تنش دائمی وجود دارد و همسران احساس می کنند از همه دورند.

تعارضات زناشویی-مرکز مشاوره شمیم رودسر-Shamimadvice.com

3.تعقیب و گریز

در این ترکیب مانورهای دائمی تعقیب و گریز وجود دارد. یکی می خواهد درباره ی موضوعی صحبت کند و دیگری می خواهد از آن اجتناب کند. فردی که کناره گیر است اغلب احساس می کند همسرش به او مدام ایراد می گیرد و نمی فهمد چرا بر سر موضوعات جزئی بحث می کند.

فردی که تعقیب کننده است نیز احساس می کند که همسرش از صحبت درباره ی اصل موضوع طفره می رود و هیچ چیز برای او اهمیت ندارد.

در این ترکیب هر یک از همسران الگوی رفتاری یکدیگر را تقویت می کنند. فردی که احساس می کند همسرش از صحبت درباره ی موضوع طفره می رود فشارهایش را بیشتر می کند و پرخاشگرتر و تهاجمی تر می شود. هر چه بیشتر فشار می آورد طرف مقابل بیشتر کناره می گیرد. چنین وضعیتی احتمال بروز مشاجره و دعوا را افزایش می دهد.

سبک های مختلفی برای مدیریت و در نتیجه حل تعارض وجود دارد که برخی از آن ها سازنده و پاره ای دیگر مخرب است. در ادامه به سبک های شایع در حال تعارض اشاره می شود.

4.سبک رقابتی/ جنگ و دعوا

برای چنین همسرانی زندگی زناشویی میدان جنگ است. هدف آن ها کسب قدرت و برنده شدن حتی به قیمت زیرپاگذاشتن حقوق و امیال دیگری است. آن ها روی راه حل های خود و بدون توجه به نظر و رضایت همسرشان اصرار می ورزند و معمولاً از روش های پرخاشگرانه مثل داد و فریاد یا اعمال زور استفاده می کنند. چنین افرادی اهمیت و احترامی برای نظر همسرشان قائل نیستند و در صورت بروز مشکل وی را سرزنش و کم وبیش طلبکارانه برخورد می کنند. مشخص است که پیامد چنین سبکی ایجاد خشم در رابطه است.

تعارضات زناشویی-مرکز مشاوره شمیم رودسر-Shamimadvice.com

5.سبک اطاعت و تسلیم

ویژگی چنین همسرانی رفتار غیرقاطعانه و سلطه پذیر است. آن ها هنگام بروز تعارض از خواسته ها و نیازهای خود به نفع علایق و نیازهای همسرشان می گذرند تا تعارض خاتمه یابد و آرامش برقرار شود. هدف آن ها حفظ رابطه به هر قیمتی است. چنین سبکی ممکن است در کوتاه مدت مزایایی به همراه داشته باشد ولی پیامد آن احساس ناکامی، سرخوردگی و افسردگی است که در نهایت به ارتباط صدمه می زند.

6.سبک اجتنابی

راه حل چنین همسرانی برای حل تعارض این است که یا موضوع را تغییر می دهند و یا به طور ساده از آن ها کناره می گیرند و صحنه ی تعارض را ترک می کنند. آن ها رفتاری منفعلانه دارند و نه به دنبال اهداف و خواسته های خودند  و نه به فکر برآورده کردن نیازهای دیگری. این افراد باور دارند که تعارض بد است و باید به هر قیمتی از آن اجتناب کرد ولی چنین کاری نتیجه ی عکس می دهد و موجب بروز تعارض های مکرر می شود.

7.سبک های همکاری کننده

این گونه همسران اختلاف و تعارض را در زندگی زناشویی طبیعی و اجتناب ناپذیر می دانند که باید با همکاری هم آن را حل کنند. برای انجام چنین کاری به جمع آوری اطلاعات می پردازند، با هم صحبت می کنند و به نظر یکدیگر گوش می دهند. آن ها در کنار توجه به اهداف و علایق خود به اهداف و خواسته های همسران نیز اهمیت می دهند و به هنگام تعارض به دنبال راه حل هایی اند که توافق  طرفین را برآورده سازد. روشن است که پیامد چنین سبک سازنده ای زندگی زناشویی موفق آمیزی است.

اگر شما سبک واکنش به تعارض همسران را بدانید و سبک شایع مدیریت تعارض را هم مشخص کنید اما سنگ بنای رابطه ی همسران یعنی همدلی، گوش دادن و صمیمیت را ندانید مدیریت تعارض اصولی میسر نمی شود؛ زیرا رابطه مؤلفه های مشخصی دارد که فراگرفتن آن کمک شایان توجهی به مدیریت مؤثر تعارض همسران می کند.

از این روست که در تمام پیام های سمّی و آزار دهنده یک ویژگی وجود دارد: قطع ارتباط و جلوگیری از گسترش رابطه. اما پیام های همدلانه و صمیمانه علاوه بر تسهیل رابطه، تداوم بخشی آن است و به شکل شفابخشی عمل می کند؛ یعنی به جای جلوگیری از ادامه ی رابطه آن را گسترش می دهد و جا را برای صحبت بیشتر باز می گذارد. در ادامه از پیام های همدلانه بیشتر سخن خواهیم گفت و بررسی خواهیم کرد که اساس رابطه ی همسران بر چه سنگ بنایی استوار است.

محمد رضا اسدی

محمد رضا اسدی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *